Habari za asubuhi (goedemorgen!)

Een paar huwelijksaanzoeken verder, gaat gepaard met een woordje Swahili spreken en vriendelijk zijn I guess, gaat het nog steeds goed en ben ik nog niet getrouwd! Al zeg je dat snel verkeerd: tutaonana baadaye betekent we zien elkaar later, maar tutaoana baadaye betekent we trouwen elkaar later. Gelukkig maakte ik die fout alleen in de Swahili les. Het wordt wel steeds beter en ik oefen met iedereen, praat uit principe geen Engels meer alleen duren de gesprekken dan wel 10x zo lang! De afgelopen dagen heb ik niet heel veel gedaan naast mijn Swahili cursus en een beetje rondlopen in de stad en elke avond naar de zonsondergang en de Tanzaniaanse jongens die prachtige sprongen in het water maken (opnieuw weer jammer dat ik geen filmpje kan uploaden). Ik voel me hier helemaal thuis joh! Iedereen is zo vriendelijk en kletst graag en de cultuur en het leven hier verwondert me elke dag. Gisteren ging ik met een Zuid Koreaans meisje naar Prison Island en onderweg daarnaartoe zag ik allemaal mini zeilbootjes met 1 man, rustig varend op de zee en dat deed me even nadenken over hoe anders het leven hier is dan in Nederland. Er gebeurt vanalles en soms gebeurt er ook helemaal niks. Mensen leven veel meer met de dag en er zijn geen grote plannen en als het van de een op de andere seconde verandert, dan hakuna matata. Ook toen ik in de dala dala zat van Nungwi naar Stone Town kon ik bijna ontroerd raken van het naar buiten kijken. Ik weet niet hoe je het moet omschrijven, maar je ziet echt in iedereen de pole pole en hakuna matata sfeer en mensen nemen het leven gewoon zoals het komt. Kinderen spelen met een stukje plastic of een gevonden ijzeren staafje en zijn daar de hele dag zoet mee. Ik vind het bijzonder en mooi om allemaal mee te maken!

Prison Island was overigens superleuk, we hebben een heleboel schildpadden gevoerd en geaaid al voelt dat helemaal niet fijn met die mega ruwe huid. Er was daar zelfs een schildpad van bijna 200 jaar oud en ook een heeeeeleboel mini schildpadjes die enorm schattig waren, maar daar kon ik geen foto van maken want die zaten in een kooitje. Overigens was Prison Island nooit een gevangenis geworden ondanks dat dat het plan was, maar werd het een quarantaine eiland voor gele koorts vroeger. Wellicht hebben ze het met Covid nog kunnen gebruiken… Daarna nog even heerlijk gezwommen in de lichtblauwe heldere zee met mijn snorkelbril maar alleen schelpen gevonden, maar het was heerlijk! Daarna was er weer een nieuwe gast in ons hostel (echt leuk zo’n wisselende mensen stroom) en ben ik met hem en het Chinese meisje na de les weer naar het strand gegaan en hebben we op de strand markt gegeten, heerlijk! Daarna met de Franse jongen nog een cocktail gaan drinken in een (veel te dure) strandtent en hem Qwixx uitgelegd en dat gespeeld. Daarna kwam mijn Tanzaniaanse vriend Sibo nog joinen, waarmee ik Swahili leer op Whatsapp en hadden we nog even gekletst. Toen vond ik het tijd om naar huis te gaan want de reden dat ik ook wat minder doe is dat ik me niet zo lekker voel, waarschijnlijk de malariapillen want had extreme koppijn en wat darmproblemen (kon er toch niet aan ontkomen) en nog steeds veel nekpijn. Hopelijk gaan de bijwerkingen inderdaad weg na langer gebruik. Vanochtend heb ik lekker ontbeten in het hostel en een wandeling door Stone Town gemaakt en weer een vriend gemaakt om Swahili mee te oefenen die me voordat ik het hostel weer in dook ook zei dat hij van mij hield. Ze smijten hier met nakupenda (i love you) alsof het niks is. Ik zeg maar altijd Asante! Baadaye! (Thanks see you later). Vandaag wilde ik eigenlijk gaan zwemmen in een hotel in de buurt maar dat kost 10 dollar en het is niet eens zo’n lekker weer. Misschien ga ik morgen wel, ik heb daar wel echt zin in. Vandaag ga ik na de les weer naar het strand en zie ik de Deense meiden daar ook weer om samen naar de sunset te kijken. En als de buikproblemen wat weg zijn misschien naar een feestje vanavond maar dat zien we wel: hakuna matata!