Mambo! (Hoi!)

De eerste woordjes Swahili probeer ik al te leren... Na een lange nachtrust en gezien al mijn kamergenoten nog slapen dacht ik, ik laat even wat horen nu ik toch op mijn laptop nog wat dingen aan het uitzoeken was.

De vlucht liep allemaal vrij voorspoedig. Mijn eerste vlucht naar Nairobi was wat vertraagd, maar na een korte wachttijd vertrokken we dan echt. We kregen nog een hapje te eten en daarna wilde ik zoveel mogelijk slapen in het vliegtuig gezien ik in de nacht vloog. Helaas was mijn muziek niet goed gedownload en deden de oortjes van het vliegtuig het niet dus moest ik toch proberen in slaap te komen met een huilende baby in de rij naast me én een schreeuwend kind achter me, maar dat ging eigenlijk verassend goed. Ik kon meteen wennen aan het minder digitale leven, want ook mijn Swahili cursus was niet goed gedownload en nota bene was ik mijn Swahili boekje vergeten. Enfin, dan maar een boekje lezen en slapen. En natuurlijk kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en heb ik meteen alle verhaaltjes van al mijn lieve vrienden en familie gelezen die ze me mee hadden gegeven in een boekje. Sommige waren heel lief (vooral die van mama, heel lief mammie) en dan moest ik snel en stiekem een traantje wegpinken.

Bij aankomst in Nairobi had ik door de vertraging een hele korte overstap en kon ik vrijwel meteen via de Health Portal waar ik alleen even mn vaccinaties moest laten zien door naar de vlucht naar Dar es Salaam. Dat verliep allemaal goed en voor ik het wist was ik al in Dar es Salaam. Daar moest ik mijn visum aanvragen en mijn bagage ophalen om vervolgens weer in te checken voor de vlucht naar Zanzibar. Daar had ik gelukkig alle tijd voor. In de kille ontvangsthal even een watertje en een yoghurtdrink gehaald voor bij de malariapil. Ik weet niet hoe lang ik ga volhouden om daar nou per se zuivel of vet bij te nemen. Toen kwam ik erachter dat ik naar een ander gebouw moest voor de 'Domestic Flights' en kon ik met mijn bagage op de trolley daar heen lopen en dat was heerlijk! Het moment dat de schuifdeuren open gaan en er zo'n andere lucht je tegemoet komt waaien, warm en drukkend, en precies lekker qua temperatuur nu het nog ochtend was. Nadat ik alle vragende hoofden met 'taxi taxi?' voorbij was, kon ik even genieten van het moment dat ik geland was in een land waar ik nog nooit op de grond had gestaan: Tanzania!

De laatste vlucht ging via een piepklein airport met ook hele kleine vliegtuigjes, met de propellors gewoon los aan het vliegtuig. Op het vliegveld mezelf even opgefrist want daar had ik alle tijd voor en daarna een boekje gelezen in de ijskoude vertrekhal die gekoeld werd met een AC op elke 5 meter. Tenminste, als de stroom het deed. Want welkom in Afrika! Waar zelfs de stroom op een vliegveld zo'n twee keer per uur even uitvalt en niemand van opkijkt, behalve ik natuurlijk de eerste keer.

Bij aankomst in Zanzibar had ik snel drie Israëlische toeristen gevraagd om een taxi te delen en zo geschiedde. Na wat onderhandelingen, zij waren klaarblijkelijk al weken in Tanzania gezien de onderhandel-skills, hadden we iemand gevonden die ons voor een goede prijs naar beide hostels wilde brengen. Ik genoot enorm van de trip, overal kraampjes aan de weg mensen die (levensgevaarlijk!) zomaar even oversteken, de drukte en de geluiden; geschreeuw, getoeter, gelach en heel veel gedag geroepen en gezwaaid. Ook de trip zelf was niet geheel ongevaarlijk, enkele keren hield ik toch mijn hart vast maar goed dan moet je maar op je driver vertrouwen.

Bij het hostel werd ik ontvangen door een lieve vrouw en kon ik even landen op mijn gedeelde kamer, samen met 1 jongen uit Ghana (maar woont in Duitsland), 2 Britse meisjes en 1 meisje uit Chili. Samen met de jongen, Julien, en het Chileense meisje, Macarena (van het liedje) gingen we meteen door naar een spice tour die Macarena had geregeld. Onderweg dacht ik even wat ben ik nu aan het doen, want we zaten met 12 man in een normale personenauto onderweg naar een spice tour waar ik niet wist waar het was en wie de mensen waren. Ze waren echter gewoon aardig en heel veel aan het grappen met elkaar en hebben me ook nog een klein lesje Swahili geleerd. De spicetour zelf was super leuk en gewoon door een local gedaan, maar hij kon er enorm veel over vertellen. Veel geleerd, gezien, geproefd en geroken van verschillende kruiden en fruit(bomen). Na de spicetour was ik wel erg moe en hongerig en ben ik samen met Julien naar LukMaan gegaan, een superleuke tent waar je van alle soorten eten uit grote bakken kunt kiezen en je voor weinig geld veel te eten krijgt en een hoop gezelligheid. Ik had een heerlijk stukje kip met aardappel en pompoen en wat spinazie en daarna nog een plakje cake. Was lekker geweest met een biertje, maar dat kan je niet krijgen in een lokale tent natuurlijk. Het was daarna ook goed geweest en ik ben lekker snel mijn bedje ingekropen in het hostel en heb heerlijk geslapen. De plannen voor vandaag en de rest van het weekend weet ik nog niet, maar eerst moet ik een simkaartje gaan regelen en wil ik heel graag naar het strand en de rest van Zanzibar ontdekken.

Het is een veel langer vehaal geworden dan ik dacht, maar met andere woorden: alles goed hier. Hakuna matata!

Liefs! xx