Daar zit ik dan. In de vertrekhal van Schiphol, aan het kijken naar de mensen die aan me voorbij lopen en over een korte tijd allemaal op een ander plekje op de aarde zullen zijn. Gek idee. Terwijl ik dit schrijf eet ik de nootjes die mama me in mijn al te volle handbagage rugzak heeft toegestopt, hopend dat ik me goed genoeg heb voorbereid en zometeen in het vliegtuig een avondmaaltijd krijg... Vandaag vlieg ik naar Nairobi, Kenia naar Dar es Salaam in Tanzania waar ik weer zal overstappen naar een vlucht naar Zanzibar omdat ik daar een cursus Swahili heb geboekt bij meneer Hamis. In mijn voorbereidingen van de reis ben ik al wat bezig geweest met een klein woordje Swahili en heb ik een hele cursus gedownload op mijn telefoon. Mocht ik niet kunnen slapen in het vliegtuig kan ik nog wat nuttigs doen. Maar voordat ik aan de cursus begin zal ik gelukkig eerst nog even kunnen rondkijken in Zanzibar. Ik ben enorm benieuwd naar de mensen, de gewoontes, het land (de zee en het strand niet buiten beschouwing gelaten), de taal, natuur, cultuur, alles eigenlijk. Spannend is het ook! Voor het eerst ga ik écht alleen op reis.

Het grootste deel van mijn reis zal ik overigens zoals jullie wel weten in Shirati zitten, boven de grotere stad Mwanza, aan het Victoriameer en dichtbij de grens van Kenia. Daar ga ik in het ziekenhuis onderzoek doen naar een lokaal geproduceerde pindapasta van Shirati die gebruikt wordt om ondervoede kinderen daar te behandelen. Met name ga ik kwalitatief onderzoek doen wat inhoudt dat ik ouders van deze ondervoede kinderen zal gaan interviewen om erachter de komen wat de zogeheten 'facillitators and barriers' voor hen zijn om die pasta te gebruiken. Denk hierbij aan of ze het niet liever willen verkopen of willen delen met hun andere kinderen of aan de vader van het gezin geven die een belangrijke rol heeft. Maar ook wat vindt het kind ervan, eet het de pasta graag of zijn er nog bijwerkingen bv misselijkheid. Over bijwerkingen gesproken, mijn eerste malaria pil is vanochtend met een glas melk genomen. Hoop dat ik er geen bijwerkingen van ervaar, én dat ik ze niet vergeet in te nemen! Kan overigens een hele apotheek starten in Shirati met alle medicijnen die ik mee heb. Enfin, hopen dat ik ze allemaal maar weer mee terug neem en dat ik voor de rest goed gepakt heb. Op de foto van het inpakken zien jullie meer dan ik daadwerkelijk mee heb, de kenner papa heeft me geadviseerd wat dingen thuis te laten... Hopelijk heb ik alles wat ik nodig heb. Dat ik er in ieder geval goed bepakt bij zal lopen kunnen jullie ook zien. Gelukkig heb ik al heel wat mensen zo rond zien lopen. Nu ga ik hier een einde aan breien want ik moet nog wel op tijd bij de gate aankomen. Ik ga maar eens die kant op.

Ik wil niet beloven dat ik hier vaak iets ga schrijven en misschien was dit eerste bericht ook wel meteen de laatste, maar mocht de tijd en mogelijkheid er zijn dan zal ik jullie via dit medium wat op de hoogte houden.

Voor het thuisfront, mijn lieve familie en vrienden; ik ga jullie missen!

Nu op naar het avontuur.

X